Күнəға бату

Жанарымның сөнбе ертемен жарығы,
Жарбол өзің сұлулықтың тəңірі.
Енді саған не істермін о өмір,
Осы болса от жүректің əмірі.

Шын ғашықтар үміттерін үзгенбе,
Сезім алған көктемненде күзденде.
Басқаға емес жомарт мінез табиғат,
Сыршыл жүрек сыйлай білді біздерге.

О сұлу түн күнə сені ұмыту,
Қойыныңнан оянды алғаш үмітім.
Шөлім қанбай өліп - өшіп жұттым мен,
Махаббаттың бал лəззəтті уытын.

Тіршіліктің бастап ұлы сапарын ,
Күнəғада сенімен бір батамын.
Таң алдында тəңіріге тəу етіп ,
Т ө с е г і ң нен тұрып бара жатамын.

Мұқаш Қожахметұлы